It's Sick Week !


Yeah ! Bak kata Dyra, "aku bukak belog ni, tacing, belog ni pun taching. Semua nak tacing!"

I wish I was born 1 year earlier.

Mesti kau kau semua fikir kan macam "eh minah ni tak syukur ke dah lahir tuu?" Oh, sama sekali aku bersyukur wahai anda-anda. Tapi bila aku baca entry Kak Mas. And the reaction like whaattt? I'm dreaming if I was born 1 year earlier. Bukan kah aku akan jadi kawan Kak Mas?

Dan bila jadi sahabat Kak Mass, tentunya beliau akan sangat cepat detect fake smile and laugh saya. Sedangkan rakan-rakan saya tak pernah dapat tangkap benda tu semua. Diorang maybe laa tahu yang aku tengah sedih. Tapi diorang tak pernah tanye.

"Kau okay ke Raje?"

Okay, Farah Murni sorang je pernah tanya benda tu seingat aku la. Benda tu, diorang sebok cakap, Eh, kau cerita dalam belog gile sedih sedih. Tapi aku sendiri la, aku sendiri tak suka kawan-kaan aku nampak aku sedih. Kalau korang baca belog aku tacing-tacing, ada nampak aku diam je ke kat sekolah? Tak akan punyaa.

Aku tak sanggup kawan aku tengok aku sedih. Biar diorang nampak aku happy je. Sebab tu hari-hari aku main lari-lari. Nampak happy kan?Oh anda anda nak tahu perasaan sebenar saya dalam hati?



Aku parah, hati aku pecah dua.
Aku sakit hati,aku macam tak dihargai.
Aku stress, Usop tak geti nak datang sekolah!
So, bebudak tak hormat aku as penolong kelas!
Aku rasa orang lain menyesal aku wujud dalam dunia ni.
Aku rasa dalam dunia ni, parents aku je yang sayang aku.


Oh, sebenarnya jauh lebih banyak lag. Tapi baik aku simpan. Jadi kawan-kawan. Kalau nampak aku gembira terlebih tu bermakna, I'm dying inside! Sememangnya aku perlukan kawan macam Kak Mas.

Eh kawan, aku bukan tak hargai korang sebagai kawan aku. Hajar, aku kenal kau dah 8 tahun. Dyra, aku kenal kau hampir 11 tahun. Yes, memang aku hargai persahabatan kita. Tapi korang tak akan pernah detect fake aku. Sebab aku pakar dalam menyembunyikannya. HOHO


Aku pun harap aku terlambat 2 minit petang tadi, kalau tak aku boleh nampak kau! 

No comments: